О не, я не магу, ў мяне ня хопе сілы
Вырваць з душы маей і с сэрцэйка майго
Маю любоў к табе, твой вобраз дзіўны мілы...
О не, я не магу, – ня вырву я яго!
На мысьль адну аб тым ад болі сэрцэ млее
На што-ж, нашто было цябе мне палюбіць?
Тваей быць не магу – на то нема надзеі, –
А без цябе... О не, я не магу так жыць!
За твой пагляд адзін ўсё аддала-б на сьвеце –
I славу, і пачот, і шчасьце у жыцьці...
Пазволь апошні раз на цябе паглядзеці,
Пацалаваць цябе, а потым памярці!...
|
|
